شهاب ۳
شهاب ۳ یک موشک بالیستیک میانبرد سوخت مایع تولید ایران است که بر اساس موشک نودونگ طراحی شدهاست. طراحی این موشک به پروژهٔ مشترک موشکهای بالیستیک ایران و کره شمالی در دهه ۱۹۸۰ باز میگردد که موشک دوربرد نودونگ در جریان آن تولید شد. نخستین آزمایش نودونگ که بر اساس طرح کلی خانواده موشکهای روسی اساس-۱ اسکاد تولید شده بود در دهه ۱۹۹۰ به طور مشترک توسط دو کشور ایران و کره شمالی انجام شد. اما پس از آن این همکاری به پایان رسید و ایران موشک شهاب ۳ را بر اساس نمونههای آزمایشی نودونگ-۱ که در سال ۱۹۹۳ دریافت کرده بود طراحی کرد. تمرکز اصلی تحقیقات کرهایها در نودونگ و تفاوت اصلی آن با اسکاد ساخت موتوری بزرگتر و پرقدرتتر از موتور موشکهای اسکاد بوده که بتواند قدرت پیشرانه بیشتری را تولید کند. اولین نسخه شهاب۳ در تابستان سال ۲۰۰۳ وارد خدمت رسمی در نیروهای مسلح ایران شد. برد این موشک با کلاهک ۱۲۰۰ کیلویی تا ۱۳۰۰ کیلومتر، با کلاهک ۱ تنی تا ۱۵۰۰ کیلومتر و با کلاهک ۸۰۰ کیلویی تا ۱۷۰۰ کیلومتر اعلام شدهاست.
پیشینه
موشک شهاب ۳ از سال ۲۰۰۲ تاکنون به طور رسمی ساخته میشود. این موشک یک موشک میان برد بالستیک است که در ابتدای آزمایشها، ۱۳۰۰ کیلومتر برد داشت که با تلاش مهندسان ایرانی بهینه شد و برد آن به ۲۱۰۰ کیلومتر رسید. آزمایشهای این موشک از سال ۱۳۷۷ تا ۱۳۸۲ ادامه داشت و سرانجام در تیرماه سال ۱۳۸۲ رسماً به آمار موشکهای ایرانی افزوده شد. این موشک از سوخت مایع برای تهیه نیروی پیشران استفاده میکند. این موشک برای نخستین بار در میدان آزادی و در هفته دفاع مقدس سال ۱۳۷۷ به نمایش همگان درآمد.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/cb/Shahab-3_Range.jpg/250px-Shahab-3_Range.jpg)
موشک شهاب ۳ ایران ۲۱۰۰ کیلومتر برد دارد.
وزن این موشک ۱۶ تن و قطر آن ۱٫۳ متر و طول این موشک در حدود ۱۶متر میباشد. وزن خشک این موشک ۲۱۸۰کیلوگرم است و قادر به حمل یک کلاهک ۷۶۰ تا ۱۰۰۰ کیلوگرمی میباشد. این موشکها ۱۷ متر طول دارند و قادرند کلاهکی به وزن ۱۰۰۰ کیلوگرم را تا مسافت ۱۳۰۰ تا ۱۵۰۰ کیلومتر حمل کنند. در نمونه جدید که در رزمایش پیامبر اعظم در سال ۱۳۸۷ آزمایش شد، برد این موشک به ۲۰۰۰ کیلومتر ارتقا یافتهاست. موتور موشک شهاب۳، ۲۶۷۶۰کیلوگرم نیروی رانش تولید میکند که برای طی مسافت ۲۰۰۰ کیلومتر کافی است. اگر بخواهند برد آن بیشتر شود، از کلاهکهای کم وزنتر استفاده میکنند و به همین دلیل، وزن کلاهکهای از ۷۶۰ تا ۱۱۵۸کیلوگرم متفاوت است.
عملکرد: موشک بالستیک میانبرد
سازنده: سازمان هوا و فضای ایران
طول: ۱۶٫۵۸ متر
وزن: ۱۷۸۰ کیلوگرم در مدل اولیه و ۲٫۱۸۰ کیلوگرم در مدلهای بعدی
قطر: ۱٫۳۸ متر
برد: ۱۳۰۰ کیلومتر در مدل اول و ۲۵۰۰ کیلومتر در مدلهای بعدی
موتور: موتور تک مرحلهای با سوخت مایع در مدل اولیه و سوخت جامد در مدل بعدی
وزن پرتاب: ۱۷۴۸۰ کیلوگرم
کلاهک: بین ۷۰۰ تا ۱۲۰۰ کیلوگرم
دقت: ۱۹۰mCEP
زمان ساخت:۱۹۹۷
شهاب ۳-ب
موشک شهاب ۳-ب، نسخه بهبود یافته نسخه اولیه موشک شهاب ۳ است که دارای بردی در حدود ۲۰۰۰ کیلومتر است. بر اساس ادعای منابع اطلاعاتی غربی، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از ابتدای سال ۲۰۰۸ میلادی، تولید انبوه موشک شهاب ۳-ب را آغاز کردهاست. بر اساس گزارش منابع اطلاعاتی غربی، خط تولید شهاب ۳-ب دارای ظرفیت تولید کنونی «۷۵ موشک» در سال است.
موشک شهاب ۳-ب، دارای کلاهک هزار کیلوگرمی است. این موشک دارای درصد خطای ۳۰۰ متر است و به سامانه موقعیتیاب جهانی مجهز شدهاست. این سامانه این امکان را میدهد که حتی پس از پرتابشدن و در صورت نیاز به تصحیح مسیر، جهت و موقعیت موشک تغییر پیدا کرده و در نتیجه موشک به اهداف احتمالی بهتر و دقیقتر هدایت شود
با توجه به برد بالای این نوع موشک بحثهایی در مورد استفاده احتمالی ایران از این موشک علیه اسرائیل در صورت بروز جنگ، وجود دارد
برد موشک
برد این موشک ایرانی نامعلوم است بعضی از منابع برد این موشک را 1300 km و منابع دیگر یرد ان را 2100 Km قلمداد کرده اند
اما ممکن است ایران برد این موشک را برای غافلگیری دشمن کاهش داده یا برد ان را برای هراس دشمنان افزایش داده باشد
![](http://rasekhoon.net/_WebsiteData/Article/ArticleImages/1/1388/farvardin/02/131174%20(2).jpg)
شهاب 3
موشك شهاب 3 اولین موشك بالستیك میان برد ایران است. مدل اول این موشك كه
با نام Shahab-3A شناخته میشود بردی برابر 1300 كیلومتر را دارست. مدل بعدی
این موشك كه با نام Shahab-3B شناخته میشود از كلاهكی سنگین تر بهره
میگیرد و توانایی هدف قرار دادن اهدافی در 2000 كیلومتری را داراست. نوع
اخر این موشك Shahab-3d نامیده می شود كه بردی بین 2200 تا 3000 كیلومتر را
داراست
از سال 1986 گزارشهای دریافتی از ایران حاکی از برنامه توسعه و پیشرفت موشک
بالستیکی میان بردی بود که نامهای مختلفی از قبیل Shahab 3،Shihab
3،Shehob 3 و یا Zelzal برای آن برگزیده شده بود.در سال 1993 ایران و کره
شمالی همکاریهای بسیار نزدیکی را در جهت برنامه توسعه و پیشرفت موشکهای
سوخت مایع یک مرحله ای No-dong 1 و No-dong 2 آغاز کردند و احتمالا در همان
زمان پاکستان نیز برای توسعه و پیشرفت موشکهای Ghauri1/2 خود به این
برنامه ملحق شد. طراحی موشک No-dong کره شمالی بر اساس تکنولوژی ساخت موشک
روسی SCUD B بنا نهاده شده بود که بعدها نیز امتیاز ساخت موشکهای SCUD B و
SCUD C را نیز در اختیار کره شمالی قرار داد و آنها نیز نسخه بعدی آن را به
ایران فروختند.
موشکهای No-dong و شهاب ٣ که به نظر میآید طراحی آنها بر اساس موشکهای SCUD مدل B و C باشد شاید تنها در مقیاس (کوچکتر یا بزرگتر بودن) تفاوت اندکی با هم داشته باشند.
گزارشهای ارسالی از ایران حاکی از آن است که ایران در حال بررسی خرید امتیاز موشک شهاب No-dong کره شمالی و مجموع 150 فروند از این موشکها میباشد. همچنین ایران در نظر دارد که تمامی مراحل آزمایش برد و پرتاب این نوع موشکها را در داخل خاک ایران انجام دهد،زیرا کره شمالی با شرایط سختی برای این آزمایشها از قبیل :عدم صدور مجوز برای پرواز این موشکها بر فراز خاک ژاپن از سوی این کشور و فشار وارده از سوی چند کشور جهان از جمله آمریکا به کره شمالی برای ترک سریع برنامههای موشکی ایران روبه رو است .
در سال 1997 ایران مشغول انجام آزمایش و تست هفت موتور برای توسعه ی برنامه های موشکی خود بود که این موشک شهاب ٣ نامیده میشد. منابع خبری معتقدند که کره شمالی در فاصله سالهای 1994 تا 1995 تعداد اندکی موشک احتمالا 5 تا 12 فروند No-dong به همراه 4 خودروی مخصوص حمل موشک به ایران تحویل داده است و این تحویلها به علت فشار چندین کشور به کره از جمله آمریکا متوقف شد و بار دیگر از سال 1997 از سر گرفته شد. آنچه به نظر میرسد این است که توسعه و ظهور موشک شهاب ٣ ابتدا با مجوز صنایع هوافضای ایران ودر نهایت مجلس به انجام رسید و وظیفه آزمایش و نگهداری و عملیاتی نگاه داشتن آن به صنایع موشکی همت در تهران سپرده شد که این مرکز با در اختیار داشتن موتورهای موشک و تانکرهای سوخت ساخته شده در یک مرکز بزرگ و وسیع زیر زمینی واقع در خوجان به خوبی از انجام ماموریت محوله برآمده است.
موشکهای No-dong و شهاب ٣ که به نظر میآید طراحی آنها بر اساس موشکهای SCUD مدل B و C باشد شاید تنها در مقیاس (کوچکتر یا بزرگتر بودن) تفاوت اندکی با هم داشته باشند.
گزارشهای ارسالی از ایران حاکی از آن است که ایران در حال بررسی خرید امتیاز موشک شهاب No-dong کره شمالی و مجموع 150 فروند از این موشکها میباشد. همچنین ایران در نظر دارد که تمامی مراحل آزمایش برد و پرتاب این نوع موشکها را در داخل خاک ایران انجام دهد،زیرا کره شمالی با شرایط سختی برای این آزمایشها از قبیل :عدم صدور مجوز برای پرواز این موشکها بر فراز خاک ژاپن از سوی این کشور و فشار وارده از سوی چند کشور جهان از جمله آمریکا به کره شمالی برای ترک سریع برنامههای موشکی ایران روبه رو است .
در سال 1997 ایران مشغول انجام آزمایش و تست هفت موتور برای توسعه ی برنامه های موشکی خود بود که این موشک شهاب ٣ نامیده میشد. منابع خبری معتقدند که کره شمالی در فاصله سالهای 1994 تا 1995 تعداد اندکی موشک احتمالا 5 تا 12 فروند No-dong به همراه 4 خودروی مخصوص حمل موشک به ایران تحویل داده است و این تحویلها به علت فشار چندین کشور به کره از جمله آمریکا متوقف شد و بار دیگر از سال 1997 از سر گرفته شد. آنچه به نظر میرسد این است که توسعه و ظهور موشک شهاب ٣ ابتدا با مجوز صنایع هوافضای ایران ودر نهایت مجلس به انجام رسید و وظیفه آزمایش و نگهداری و عملیاتی نگاه داشتن آن به صنایع موشکی همت در تهران سپرده شد که این مرکز با در اختیار داشتن موتورهای موشک و تانکرهای سوخت ساخته شده در یک مرکز بزرگ و وسیع زیر زمینی واقع در خوجان به خوبی از انجام ماموریت محوله برآمده است.